مهمترین لحظه زندگی آنها که با واقعیت، خرد و علم ارتباط روشن و سازنده‌ای برقرار نکرده اند یا ارتباط خود را با آنها از دست داده‌اند، زمانیست که نتیجه عینی و نهایی این دوری را -که اغلب فاجعه بار است ـ بی پرده و بی دفاع حس میکنند و از آن گریزی نمی یابند و در درون خود ـ با وجود توجیهاتی که برای دیگران می بافند تا نتیجه را تقصیر دیگران و شانس و روزگار بیندازندـ در می یابند که مقصر اصلی خودشان بوده‌اند. چه بسا این لحظه اولین باریست که بطور جدی درباره موضوعی تامل کرده اند. اینجاست که اگر هنوز ذره ای وجدان و خرد و واقع بینی در وجودشان مانده باشد میتوانند به تغییرات سازنده‌ای در زندگیشان برسند.
..................
عکس از ؟
