آذر ۰۹، ۱۳۸۹

خانه‌ای روی آب


افراد جامعه به سان مسافران يك كشتي اند ،اگر يك نفر ته كشتي را سوراخ كند همه غرق خواهند شد (محمد)
تنها لذت بردن و تنها خوشبخت بودن بد بختي آزار دهنده ايست (علي شريعتي )


يك معيار براي سنجش درجه انسانيت آدمها ميزان حساسيت و نگراني آنها نسبت به وضع ديگران و سرنوشت جامعه شان است.
با خلاصه شدن در زندگي خصوصي خود هرگز نميتوان سعادتمند شد .
بي اعتنايي به وضع ديگران و بنا كردن عمارت خوشبختي خصوصي در اين دنيا مانند ساختن خانه اي روي آب است .
سعادتمند شدن فرايندي جمعي است .
تنها راه تكامل و سعادت آدمي گذر از متن واقعيات جامعه است و تلاش در حد توان خود براي كمك به ديگران و تغيير دادن ناراستي هاي موجود .


هیچ نظری موجود نیست: