مبارک شدن

جشنها و عزاداري هايمان حامل چه معنايي هستند؟ چرا بايد به مناسبتهايي شاد شويم  و به مناسبتهايي اندوهگين ؟ ملاک مبارک بودن و مصيبت بودن چيست؟ در دين ما يک ملاک اساسي و عميق  براي شادي و حزن، براي عيد و عزا گرفتن، براي فرخنده بودن يا نبودن وجود دارد که اين مساله را توضيح مي دهد هرامري که به تعالي آدمي کمک کند مبارک است و هر چه  بر خلاف اين  نا مبارک
 با درک اين معيار به روشني شاهد شکستن قلمرو مرسوم و کليشه اي ذهنمان خواهيم بود . خواهيم ديد که نوع زيستنمان بسياري از اعياد و عزا داريهايمان را بي محتوا ساخته است
 در ميابيم که دامنه شادي واندوهمان ميتواند بسيار گسترده تر و عميقتر از محدوده مراسم و سنتهاي رايج  فرهنگمان باشد .  ميتوانيم عيدها و جشنهايي داشته باشيم که در هيچ تقويمي ذکر نشده و در هيچ قالبي نگنجد اما از همه آن مراسم تقويمي و قالبي   با محتوا تر باشد  و به سوگ مصيبتهايي بنشينيم که  اشکهاي هيچ سر در آخوري برايش نمي ريزد .در ميابيم که شادي يا اندوهمان در برابر هر واقعه اي بايد متناسب با تاثير آن واقعه در سير معنوي زيستنمان باشد . چه بسا واقعه اي يا عملي که در زندگي روزمره مان به هيچ انگاشته مي شود  ارزش بر پا ساختن جشني بزرگ را داشته باشد.