آذر ۱۷، ۱۳۹۰

نیایش- 5

خدایا
هر بار که با خواندن کلام تو به سخنی میرسم که مرا به تامل وامیدارد، تو را سپاس میگذارم که مرا به حال خویش وانگذاشته‌ای وبر گوش جانم مهر ننهاده‌ای تا از بیشمار خوانندگان بدون درک کلامت نباشم؛ سپاس که هنوز با من سخنی داری و هنوز خواندن حرفهایت برایم بی نتیجه نیست...

هیچ نظری موجود نیست: