با وجود همه تبلیغاتی که در دنیا درباره حقوق بشر میشود، هنوز قانون حاکم بر جوامع بشری قانون جنگل است. حتی قانون حاکم بر کوچکترین نهاد جامعه که خانواده باشد و ظاهرا قرار است بر پایه عشق شکل گیرد نیز معمولا همین است:
قویترها ضعیفترها را وسیله بقا، لذت و راحتی خودشان میکنند.
این‌کار ممکن است به شکلهایی بسیار موذیانه یا به ظاهر محترمانه صورت گیرد
هنوز بیشتر آدمها به حدی از رشد نرسیده اند که از قدرتشان سوء استفاده نکنند و حقوق دیگران را رعایت کنند چه رسد به اینکه بخواهند با استفاده از قدرتشان به دیگران کمک کنند. صحبت بر سر اکثریت است.
اساسا در حق کشی‌ها، تبعیضها، سوء استفاده‌ها و ظلمهایی که بر بخشی از جامعه روا میشود مساله نوع حکومت، نوع مذهب، و ایدئولوژی حاکم نیست، حتی برخلاف آنچه فمینیستها می گویند مساله جنسیت هم نیست.
مساله تبعیض جنسی نیست چون اگر دنیایی داشتیم که در آن زنها قویتر بودند و مردها ضعیفتر، همین حق‌کشی علیه مردان رواج می یافت. چه کسی می‌تواند به یک زن آگاه مستقل حرف زور بزند؟ و یک مرد ابله فقیر چگونه می تواند ظالم باشد؟ میگویید قوانین اجتماعی و حقوقی بیشتر به نفع مردان است؟ شما خانمها دو راه دارید یا آنقدر قوی شوید که به جامعه بهتری مهاجرت کنید و یا مثل راهی که زنان در غرب پیمودند آنقدر قوی شوید که قوانین جامعه خود را اصلاح کنید. مساله فقط اینست که قویتر بر ضعیفتر سلطه می‌یابد
درصد کمی از این ضعیفترها، به میزانیکه استعداد و اراده و همت به خرج دهند، به عالم قویتر ها می‌پیوندند و چه بسا خود ظالم و سلطه گر شوند.
در شرق و غرب عالم این سوء استفاده ها به شکلهای استثمار، استحمار، استضعاف، محدودکردن و آزادی ندادن وجود دارد
بنابراین در دنیای کنونی تنها راه نجات آدمهایی که به حقوق انسانی خود نمیرسند آنست که :
سعی کنند قویتر شوند
و به میزانیکه آدمها به لحاظ مادی و معنوی قویتر شوند در این جنگل بزرگ شانس بیشتری برای لگد مال نشدن، بلعیده نشدن ابزار سوءاستفاده ها نشدن و ماندن و بهتر ماندن و رشد کردن خواهند داشت
قویترها ضعیفترها را وسیله بقا، لذت و راحتی خودشان میکنند.
این‌کار ممکن است به شکلهایی بسیار موذیانه یا به ظاهر محترمانه صورت گیرد
هنوز بیشتر آدمها به حدی از رشد نرسیده اند که از قدرتشان سوء استفاده نکنند و حقوق دیگران را رعایت کنند چه رسد به اینکه بخواهند با استفاده از قدرتشان به دیگران کمک کنند. صحبت بر سر اکثریت است.
اساسا در حق کشی‌ها، تبعیضها، سوء استفاده‌ها و ظلمهایی که بر بخشی از جامعه روا میشود مساله نوع حکومت، نوع مذهب، و ایدئولوژی حاکم نیست، حتی برخلاف آنچه فمینیستها می گویند مساله جنسیت هم نیست.
مساله تبعیض جنسی نیست چون اگر دنیایی داشتیم که در آن زنها قویتر بودند و مردها ضعیفتر، همین حق‌کشی علیه مردان رواج می یافت. چه کسی می‌تواند به یک زن آگاه مستقل حرف زور بزند؟ و یک مرد ابله فقیر چگونه می تواند ظالم باشد؟ میگویید قوانین اجتماعی و حقوقی بیشتر به نفع مردان است؟ شما خانمها دو راه دارید یا آنقدر قوی شوید که به جامعه بهتری مهاجرت کنید و یا مثل راهی که زنان در غرب پیمودند آنقدر قوی شوید که قوانین جامعه خود را اصلاح کنید. مساله فقط اینست که قویتر بر ضعیفتر سلطه می‌یابد
درصد کمی از این ضعیفترها، به میزانیکه استعداد و اراده و همت به خرج دهند، به عالم قویتر ها می‌پیوندند و چه بسا خود ظالم و سلطه گر شوند.
در شرق و غرب عالم این سوء استفاده ها به شکلهای استثمار، استحمار، استضعاف، محدودکردن و آزادی ندادن وجود دارد
بنابراین در دنیای کنونی تنها راه نجات آدمهایی که به حقوق انسانی خود نمیرسند آنست که :
سعی کنند قویتر شوند
و به میزانیکه آدمها به لحاظ مادی و معنوی قویتر شوند در این جنگل بزرگ شانس بیشتری برای لگد مال نشدن، بلعیده نشدن ابزار سوءاستفاده ها نشدن و ماندن و بهتر ماندن و رشد کردن خواهند داشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر