کلمه "مردم" در ادبیات سیاسی کلمه ایست فوق العاده راهبردی که با استفاده از آن و چسباندن صفات و خصوصیاتی به آن هر کسی یا گروهی هر ایده و نظری و حتی هر برنامه و اقدامی را مشروعیت ظاهری می بخشد. معمولا اول یا آخر عرایض و تصمیمات خود پای مردم را به میان میکشند تا حقانیت حرف و اقدامشان را به ثبوت رسانده باشند. حتی گاهی از عبارت صمیمانه تر "مردم ما" استفاده میکنند در حالیکه اساسا معلوم نیست بر اساس کدام نظر سنجی فراگیر به این نتیجه رسیده اند که مردم چه میگویند و چه میخواهند. به هر حال اقتضای بازی های سیاسی و تلقین عقاید خودشان به افکار عمومی اینست که از مردمی مایه بگذارند که همیشه بیشترین بها را میپردازند و کمترین نتیجه را میبرند. کاش فقط هنگام جو سازی و نیاز به تایید افکار عمومی به یاد مردم نبودند و روزهایی که مست قدرت و ثروت میشوند هم به یادشان میامد که پا بر شانه های همین مردمی گذاشته اند که هنوز زخمی دردهای بسیارند...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر