تاوان سالهای طولانی خفتگیمان در اینست که همیشه در کشورمان مسایل بحرانی و اضطراری باشدکه نتیجه عدم آینده نگری و نداشتن برنامه ریزیهای بلند مدت در گذشته بوده است . در تکاپوی رفع این مسایل هرگز فرصت نمی کنیم به اهداف عالی بلند مدت فکر کنیم و برایشان اهمیت قایل شویم و در نتیجه برای آینده مان نیز بحران ذخیره می کنیم و این تضمینی است بر در جا زدن یا پسرفتمان در آینده .
اینست که کشور ما بیشتر با عملیات فوق العاده ضربتی و به صورت ویژه و در وضع اضطراری اداره می شود . چه جای تعجبی دارد اگر هر روز با بحران تازه ای روبرو شویم که قبلا به فکر پیشگیری از آن نبوده ایم ؟ ما وقتی با مسایل روبرو می شویم که بحرانی شده باشند و وقتی موقتا حل شوند آنها را از یاد می بریم .
اینست که کشور ما بیشتر با عملیات فوق العاده ضربتی و به صورت ویژه و در وضع اضطراری اداره می شود . چه جای تعجبی دارد اگر هر روز با بحران تازه ای روبرو شویم که قبلا به فکر پیشگیری از آن نبوده ایم ؟ ما وقتی با مسایل روبرو می شویم که بحرانی شده باشند و وقتی موقتا حل شوند آنها را از یاد می بریم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر